Bloemenzee - Sjoerd van Berkel, Felix Hogeboom
Gedichten en verzen bloemlezing 1996
Redaktie: Kloosterhof 31 - 1852 LB HEILOO
Illustraties: Sjoerd van Berkel
Oplage: 50 ex.



Beethoven sonate no. 8 in C-klein

Wat heb ik nog te wensen ?
Zijn al mijn sterren als kometen
uit de hemel gevallen ?

Nee, ik wil jou steeds minder zeggen,
want ik weet dat je liever
je hoofd dicht bij mijn schouder hebt
en dat je zo zonder weegschaal
zonder zwaarte
een eindje wegdrijft op het sleutelbeen,

en als het nacht is verdwijnt juist al het donker
uit je weemoedige polsen
en je speelt in je nachtjapon
om de slaap te verdrijven,

in totale rust ben jij het kind
dat het metrum in zijn handen heeft.

Sjoerd - 7-5-'96

Pose

Als nemen wij de provinciewegen
snel in ons bezit

Niet met het trage van de overerving
in de naglans van gestadige arbeid
die werd verricht

De bomen, singels, gevels zijn ons vluchtig
voor zover ze
in de kraam van het moment
van pas komen

Seizoenen glijden ijdel met de wind
en de lichtval door de uren heen
waarbij de tuchtiging van kou en regen
geen grip krijgt op ons

Geborgen in de binnensteedse overvloed
met de illusie van haar welvaartdromen.

Felix - september '96

Ga nu maar slapen vrienden

Ga nu maar slapen vrienden
Want het loon dat wij verdienden
Ligt achter ons en op de planken
Er is niets om voor te bedanken
En alle schuld en alle pijn
Ze zijn voorbij, ze zijn
Opgelost als kometen in de dampkring
En de dingen waar ik nog over zing
Zijn zaken die onze harten laten gloeien
En onze bloemen in de tuinen laten groeien

Dus ga nu maar slapen vrienden
Hoe hard jullie vandaag ook waren
Ik zal jullie in mijn laatste verzen sparen
Want jullie lijden tevens aan de eenzaamheid
De koorts veroorzaakt door een gebrek
aan tederheid
Tel nu maar lekker al die mooie schapen
Of voor mijn part alle slingerapen

Ga nu maar slapen vrienden
Want de liefde die wij verdienden
Ligt achter ons en buiten de deur
Er is een droom in kleur
En alle haast en alle spijt
Ze zijn voorbij, voorbij de tijd
Brengt de nacht en dromen
Om eindelijk bij elkaar te komen.

Sjoerd 15-6-'96

Experimentele radio

Een film van muzikale stemmingen
Vervlochten stijlen breken tijd en verwachting
Parodie, jeugd, modern en klassiek
Bezonken en absurd, ongeregeld en afgewogen
In meervoudige betekenis

Adem van verbeelding - landschappen, decors
Innerlijke gronden en steden
Door dichters betreden
In een wisselwerking tussen hun persoonlijkheden
Voorbij egonale horizonten
Met de stelling en de relativering
Met de concentratie en de achteloosheid
Opgedreven door verhalen, foto's, tekeningen

In voortgaande duiding
van het kameleontisch organisme van die radio
Alleen nog dienstbaar aan de artistieke sferen
Met een breed en eigenwijs citaat
uit de muzikale geschiedenis
Zichzelf bevrijdend van de noodzaak van
inpassing in de omgeving

Het lef verloren te gaan als zwervers of dwazen
Die jongensromantiek en meer dan dat
Een onderscheiden positie uit de aard der zaak.

LINK FM 107.2 VRIJDAG 23.00-24.00U HERATO HHW

Felix - 15 sep.'96


Het laatste woord

Nog is het laatste
woord niet van de
vervallen toren geblazen,

want er is een deken,
die ik om je schouders leg,
zeggender dan de kennis
weggestoven van het strand
in een oktoberstorm,

treffender dan de feiten
en de voortgang van
de mensheid

het is geen zegen,
ik zeg je het vriendelijke woord.

Sjoerd Ardennen 23-8-'96


Vijf jurken

Kon ik schilderen in jurken
Kon ik duizend spelden steken
onder mijn voetzolen

En kon ik de 5 torens van suikergoed bewonen
de trein met noodrem langs Venus laten denderen

Mijn hol is klein, ik het konijn
oren van schuchtere aaibaarheid

Mij is het door mij verboden
een adelaar te zijn
en met veren te pronken in 5 jurken.

Sjoerd 7-7-'96

Perspektief

Die verhalen en geluiden
ondergraven achteloze dagen
Geven de droom, de sfeer, betekenis

Zo spiegelen de vrienden
elkaars woorden, tekeningen en muziek

Afstand en ontmoeting
in werkelijkheid na werkelijkheid

In diepzinnige overweging
in het trage en ongewisse

Voor de geboorte van enige orde, van enig idee
Het voorrecht van die vrijheid te proeven
en de twijfel

Meest geen bestendigheid
in begeerte of ascese

Maar een voortgaand koortsig zoeken.

Felix sep. '96


De dood IV

Als ge gedichten schrijft,
passeert u een man met een papieren gelaat,
met een aansteker brandt ge het karton
weg en blakert de botten,
niet dat ge schrik onder diens veren jaagt,
voor niemand zal zijn weke tussenwervel beven,
menigeen schuifelt in een kooi,
bang onder water, blikkerende haaientanden,
maar als ge gedichten schrijft,
steekt hij u een dolk in de rug,
laat u achter naast de weg van uw gepoëtrie,
hulpeloos sleept u voort,
het leven spoort het bloed,
als ge gedichten schrijft,
grijnst hij achter de schutbladen.

Sjoerd '96

Ontmoeting

Ik dronk haar gezicht
Het krullen, plooien, tuiten
In de vrouw steeds weer het meisje
het eeuwig kind
Ik ging die zachtheid binnen
Met voorzichtige verwachting
van de ernstige jongeling
Tot ontroering te zien was
in haar smeltende ogen
We dreven beiden op dat broos geluk
Wat zo gauw wordt weggewuifd, verstoord
door de weerslag van een woord
Enige herinnering die wat vertroebeld lijkt
Tegenover de zuivere gestalte van de liefde
Waarop al het verlangen is gericht
Om die ontmoeting tot stand te brengen
en te beschutten tegen elke koude wind
Tegen elke huivering van kilte
welke niet van schoonheid is vervuld.

Felix sep.'96

Montaigle

Alléé, hier is geen
romantiek geweest
Het geluid van het
klaterende beekje
Onopgemerkt gebleven
en bespot
Geen muis en geen mier
en geen vogel
Komt voor zijn muze-ideaal
de nood drijft hen
de nood dreef hen

Wij galmen naar de echo
en hoe de druppels
Ook vallen op papier
en hardstenen klomp
Wij zijn de clowns
van de fanfare
Uit het dorp.

Sjoerd Montaigle, Ardennen 23-8-'96

Kring

Dozen met gedrevenheid, bepaling en onderscheiding
werden tussen onze huizen verplaatst
gelezen, overwogen en herbeschouwd
met de cirkelgang van de routine
die we probeerden te breken,
het voorspelbare te omzeilen
in enige fantasie,
het onverwachte te vullen met verbeelding
voorbij gekunsteldheid, ijdelheid en retoriek,
met trage en ernstige inzet
om sferen te wekken in het geestelijk leven,
in het gevoel,
om de emotie tot in haar fijnste nuance
aan te raken
en de verheffing daarvan te ondervinden
waarbij hoogmoed beteugeld wordt,
dit alles waren geschreven en ongeschreven doelen
besloten in het schrijven en het theaterspel.

Felix 15 sep.'96


Het vuur wordt heter

Wie heb ik vandaag niet meer gesproken ?
Wie heb ik vandaag bewust ontdoken ?
Wie liet ik stikken in zijn eigen zaken ?
Wie liet ik mij niet verder raken ?
Waarom werk ik mee
Aan 's werelds eenzaamheid.
Vind ik mijn eigen zangen beter ?
- En de duivel lacht
Het vuur wordt almaar heter
Ik bezocht vandaag geen zieken
Geen zwervers, geen ouden-van-dagen.
Ik wilde niets van ze weten
Ik wil niet om vergeving vragen
Omdat ik haar niet verdien.
Ik wil niet in de spiegel zien.
Ik ben geen heilig man
Die wel wat zingen kan
Prins, verban toch alle kunstenaars
Want zij zijn hoeren, tollenaars
We werken mee aan 's werelds zondigheid
En vinden onze eigen zangen beter
- En de duivel schatert
Het vuur wordt almaar heter !

Sjoerd juli'96

De Marroniërs zijn
de kastanjebomen,

in de kastanje de sterrenloze
hemel en god weet waar

het hondengeblaf nu nog
vandaan komt; het per-

spectief van de rijbaan
is onverbiddelijk
maar heeft geen kiem tot

aanpassen van zijn natuur

de vlag hangt slap
het is een donkere nacht
de spoorbaan houdt zomaar
op in het groen - ook die
slagader barstte -

er zijn ook wilde bramen.

Sjoerd 22-8-'96 Ardennen


Zee en duinen

Grijs, blauw en groen rolt het water breed
tegen de kusten van het noorden
Kruipt het getij tegen het zand
Mensen, silhouetten op de vlakte
in het weggenomen licht

Zo trekken zij groepsgewijs verspreid
langs de duinen
Vloeien samen bij de strandopgangen
en de paviljoens
en verdwijnen in het nuchter achterland
met huis en haard voorbij de asfaltstraten
en de polders
al gauw omsloten door de nacht
die de verhalen toedekt met een stilte

En in het westen ruist de zee
in eeuwige vervoering
ontroering en troost, weemoed en verlangen
de echo van die atmosfeer
die als een afscheid voelt

Zee en duinen en het vlakke land
herinnering die jeugd en ouderdom verbindt.

Felix 16 sep. '96


Dichtersmodel

Het is niet haar lichaam
Gevormd naar de lijnen van de verbeelding
Van de sfeer van het moment
Die uitdrukking, expressie
Die innigste, tedere toets
Het vuur en de ingezonken droom
Die zachtheid en dwalende belofte
Schoonheid, ijdelheid en glans
Het stil verwijlen en beschutten
Niet haar teruggehouden beeld
Maar de weerslag van ontmoeting in gedichten
Vanwege liefde die kan worden gespeurd
De vreugdevolle stromingen in hart en geest
Ter uitputtende bevestiging van dat leven
Die gezangen en bewegingen
Uit de tijd gegrepen
Voortgaand verschreven in het besef
Dat nadering mogelijk is
Maar nooit het absolute.

Felix 15 sep.'96

*Informatie e-mail: felixhvb@gmail.com