Bloemlezing Kreatief Geestwerk, Verdwaalde Adem, Observaties - retrospectief - Felix Hogeboom Heiloo/Alkmaar: Maart 2001 - 44 blz. - ill. 1e opl. 16 ex.

Ik voel de zomer in mij komen 

De schaamte 

Dat ik haar niet gezegd heb 

Hoeveel liefde of zij was 

Niet stilgestaan heb bij haar wezen 

Wachtend op een bus die nimmer komt 

Ik ging voorbij in dromen 

Ik vermoed de zachtheid die in haar woont 

Haar zomaar-wezen 

Zo licht en schijnbaar zonder doel 

Haar zomaar-wezen had ik lief 

Zo licht en in mijn hand gevat 

Haar zomaar-liefde was niet af 

Ik wilde bij haar komen.

Hier is niet het geldelijk gewin maar heerst zelfs nog enige weerstand 

tegenover het betalen van hetgeen het meest noodzakelijk is: 

Het onderdak, het brood en enig kultureel bezit 

In de eenzame overvloed van platen en van boeken 

met de rug naar het wrede land, 

met de ogen opgaand in een droom 

Het is lafheid tegenover de hamer van dienstbaarheid en algemeen idee 

omwille van de regeling van kreukloos leven 

dat vroegtijdig stierf in het voortgaan van de orde 

welke er prat op gaat het land, de deugd, de trots en het geweten te schragen 

en daarop ietwat zelfingenomen met de wet van het gelijk in de hand 

en de noodzaak van de tijd in de mond 

tegenover elkeen die het waagde zonder plichtpleging en dienstbetoon 

geestelijk op te staan en te rijzen vanuit kostbare stilte hoog, 

het omvatten van de huizen en de steden 

en over de straten uit liefde en diep gemoed een lied laten weerklinken 

dat tijdloos is 

Het is een eeuwig lied van de kunsten die het leven omspelen in vinding en hervinding van betekenis. 

(Naar lichaam en wezen in geestelijke traagheid door het gevoel gedreven 

als thuiskomst keer-op-keer en als een bestemming en vervulling in de waan,

 de groten verkeren aan mijn zijde. Het is niet voor niets.)

Onze muze heeft de trage spiegel van de droom 

Op haar gezicht vol wensen, ingezonken beloftes 

Schoonheid van de oude meesters 

Onaangeraakt 

Zoals ze in de wereld kijkt 

Een kind badend in gevoel 

Elke lange pas verwonderd over de stenen 

Hand-in-hand door de stegen van de stad 

Als groeiden er bloemen achter elk raam 

En gras tussen alle spleten 

Haar haar speelt met het licht 

Langzaam schikt ze handelswaar 

Ze lacht en kijkt hoe de droom verwaait 

Reclameposters wezenloos 

Steeds diezelfde straat 

Passanten zien haar staan 

Als ze op de toonbank leunt 

En weer die lach.

Praat niet over kosten want niets is te duur 

Liefde is aandacht in een lach, in een woord, gebaar, in glans 

Zeg niet dat het teveel moeite kost 

Zeg niet dat het wegbezuinigd wordt 

Spreekt niet van de tijd en het nut, dat het niet loont 

Maar spreek van de liefde die bekroont 

Tel geen dag maar ga voort 

Tel geen nacht maar ga door 

Zie die glans over de straat, zie hen gaan 

Een mens geroerd, een mens geraakt 

Er is geen haast, er is geen haast maar overvloed.

De bloesems van de eenvoud 

Na de zachte regen 

Rust in groen Donker 

O, kon ik dit ruim omspannen 

Open 

Zo open 

Zo verdomd open.

Alle verzopen bootjes aan een gracht 

Naamloze bakstenen van de kade 

Het water vangt de laatste glans 

Zij schrijft over zichzelf 

De lampjes gekleurd 

Vergeelde sterren, blikken, bustes 

Rollen trage shag en staren 

Naar de negotie, handelswaren 

Leren bloemen, meisjes over straat 

Eindeloze pizzabakkers 

De weëe geur van stilstaand grachtenwater 

Woonboten met mos en gras op het dak 

Schots en scheve klinkers, stoepen 

Gevels met krullen van de macht 

Dwalende over deze straten 

Een kille wind door Nederland.

Zie de achteloze gestaltes in hun pose door het groen 

Vergeet de namen van verdeeldheid 

De duizenden maal duizenden boeken met informatie 

Nooit aflatend ben ik 

Met de hand op de molen draait het papier 

Met de tijd onder kastanjebomen 

Een kind speelt in de tuin 

Jongetjes schieten besjes naar elkaar 

Een hond met de staart tussen de poten 

Een vrouw zwalkend door het bos 

Een man met pet en de strakke mensen die van hun werk komen 

Voorts de vogels van de lente 

Het dorp in haar welvaartsslaap 

De aannemers staan bij de huizen van de overvloed 

De tegelzetters, de schoorsteenvegers en de bakkers.

O praat mij niet van rede 

Deze lach geef ik u terug in duizendvoud 

O praat mij niet van genot 

Ik kook de volle soep 

Zie alles verwaait 

Uw wens die mijn gedachte is 

O luister naar het groeiend gras 

Ter lering en vermaak 

O luister maar 

De avond komt.

 

* Informatie e-mail: felixhvb@gmail.com