...
Verslag Lindegrachtconcert Alkmaar 20-8-2013
Verslag Lindegrachtconcert Alkmaar 20-8-2013
door onze verslaggever Felix Hogeboom
Dit jaar vinden de klassieke zomerconcerten aan de Alkmaarse Lindegracht voor het tiende jaar plaats en zijn inmiddels een lokale traditie geworden. Het publiek zit in U-vormige opstelling aan beide zijden van de gracht en op de brug bij de Koorstraat. Velen hebben eigen stoelen meegenomen. De toeschouwers vanaf het water maken gebruik van motorboten die door hun aantal vrijwel de volle breedte van de gracht innemen. Bij eerdere openluchtconcerten lieten zich ook veel kanovaarders zien. Men zit tevreden in amicale sfeer te wachten op het begin van het concert. De rotanstoelen voor de genodigden en het betalend publiek, grenzend aan het drijvend podium bij restaurant Het Gulden Vlies, zijn nog grotendeels leeg, als de pianostemmer voorafgaand aan het concert zijn werk doet, informeel gekleed in spijkerbroek en los hemd.
Als eerste staat Irina Kulikova - gitaar solo - op het programma dat begint om 20:30u. De gitaarversie van Bach's cellosuite wordt geprezen in het programmaboekje, want technisch complex. De variatie tussen ouder en recent werk is eveneens vermeldenswaardig. Zoals bij veel talent is Irina Kulikova al op zeer jonge leeftijd begonnen met musiceren en heeft toen ook concertervaring opgedaan. Het programma na de pauze is gevuld met klassieke liederen, waaronder werk uit de opera Ariadne op Naxos van Richard Strausz. Ook de bekende operettekraker Dein ist mein ganzes Herz van Franz Léhar komt aan bod.
Tenor Arnold Bezuyen is bekend van zijn werk voor de Bayreuther Festspiele en de Wiener Staatsoper en heeft zijn sporen al ruim verdiend. Begeleider Thom Janssen is docent aan het Koninklijk conservatorium in Den Haag en vast begeleider bij het Elisabeth Concours. De vlotte presentatrice op roze hoge hakken roemt het kwaliteitsprogramma en noemt eerst de namen van alle sponsoren waarna de huishoudelijke mededeling 'mobiele telefoons op stil' volgt. Ze is er trots op dat de internationaal bekende gitariste in Alkmaar wil optreden.
Irina Kulikova buigt voorover om de instrumentmicrofoon te gebruiken voor een toelichting bij haar spel. Componist Konstantin Vassilev schreef Three forest paintings voor gitaar, zoals de titel suggereert een impressionistisch stuk. Het publiek toont uiterste aandacht en stilte om het intieme sologitaaroptreden aan de Alkmaarse gracht tot zijn recht te laten komen. Het gitaarspel klinkt introvert met flageoletten en arpeggio's in wisselende tempi en stuwende akkoordopeenvolging waarbij virtuositeit wordt getoond. Deze muziek is dromerig van aard maar ook veeleisend. Na de eerste stilte klinkt het applaus.
'That was the first part', merkt de gitariste op. Dan klinken traag vloeiende glansrijke noten, die vertederen vanwege een breekbare atmosfeer van aandacht en toewijding. Plots is er snel, opzwepend spel met afgemeten ritme in latin-style waarbij technische beheersing wordt getoond. Het klankbeeld van de muziek dijt uit in de ruimte en schept haar eigen levendige gestalte waarbij het publiek wordt ondergedompeld in tijdloze sereniteit. De muziek wordt op briljante wijze uitgevoerd.   Â
Fantasia van Luigi Legnani brengt razendsnelle vlinderlichte loopjes met geruststellende kalmerende intermezzi, gevolgd door een geanimeerd verhalend stuk dat de aandacht van het gehoor adequaat richt, plots klinkt het klokkenspel van de Waagtoren. Gitariste Irina Kulikova strooit op miraculeuze wijze gloedvolle klanken over het publiek uit. Het muzikaal verhaal is warm van tint en overtuigt. Stukken uit cellosuite nr. 1 van J.S. Bach volgen. Kulikova kent het werk via haar moeder die het uitvoerde op cello; barokmuziek met aandacht voor nauwgezette interpretatie met zorgvuldig gekozen accenten gebracht. De vertolking lijkt schools en technisch te zijn maar in de vrije onbevangenheid tegenover de klankmaterie hoor je het grote talent, al lukt het niet steeds om de brille uit het notenbeeld tot leven te wekken, je ziet dit aan de wegebbende concentratie bij het publiek.
Old lime tree van Sergej Rudnev - folkcomposer from the city of Tula - gespeeld bij een opname in Canada, is een persoonlijke keus van de gitariste. Straatlantaarns gaan aan en verlichten de gracht, dompelen alles in geel-oranje natriumlicht. Op de onderstijl van de raamkozijnen van het aangrenzende hofje van Splinter staan windglazen met waxinelichten. Ballade for beautiful Elena van Victor Kozkov - de gitaardocent van Kulikova - is opgedragen aan zijn vrouw. Het is een gemoedelijk stuk dat het gehoor ruimte laat voor een persoonlijke mijmering. Galante muziek en Russisch muziekvakmanschap. Geanimeerd applaus. Een toegift volgt na het in ontvangst nemen van bloemen.
Recuerdos de la Alhambra wordt als toegift ingezet, een gitaarklassieker die goed in het gehoor ligt en op het gevoel inwerkt met doorlopende arpeggio's. Een goed artiest geeft het publiek wat het horen wil en neemt zo de eventuele reserves weg. Voor elck wat wils. Er volgt een pauze van vijftien minuten met toiletmogelijkheid bij Het Gulden Vlies en uitwijkmogelijkheid bij De Vestibule voor het geval het erg druk is.
Na de pauze een optreden met tenor Arnold Bezuyen, begeleid door Thom Janssen op piano, waarbij onder andere liederen van Strausz worden gebracht. De partituur van de zanger staat op een muziekstandaard voor de microfoon. De jonge dame die de bladmuziek van de begeleidingspianist omslaat zit voor het optreden al klaar. Arnold Bezuyen brengt de operaliederen met overtuigingskracht. Pianist Janssen benadrukt dat alle liederen liefdesliederen zijn. Ondanks de geluidsversterking lijkt het meeste stemgeluid van de tenor geprojecteerd te worden in de richting van de terrasboot met het betalende publiek. Na elk lied volgt enthousiast applaus.
Meine Liebe im Dämmergrau werd geschreven nadat Strausz een daverende echtelijke ruzie had. De romantische liederen worden door Bezuyen met de nodige armgebaren gebracht, ter accentuering van de tekstinhoud, zodat het gehoor een extra dimensie voor de waardering van het muzikale kunstwerk wordt geboden. Het is de opgave om dit soms pathetische liedwerk dichter bij het publiek te brengen.
Kuda Kuda van Tsjaikovski vertelt in het Russisch van een duel met vriend Onegin, naar aanleiding van een liefdesaffaire met zijn vrouw Olga. Tenor Arnold Bezuyen toont hier zijn kracht en allure met lyrisch-theatrale toon. Een stem die ruimte schept met overtuigende langaangehouden frasen. Kwaliteit ! Persoonlijkheid ! Tegenover dit gloedvol werk tekenen de liederen van Strausz wat mager af. De operettekraker Nur wer die Sehnsucht kennt treft de juiste toon waarbij de zanger zich verbindt met de tekst (weiss was ich leide ...).
Vervolgens worden drie operettekrakers gebracht waaronder het Gondellied uit Eine Nacht in Venedig, Wolgalied uit Tsarevitsch en het welbekende Dein is mein ganzes Herz van Franz Léhar. Het operettegenre kenmerkt zich door nabijliggend sentiment dat de zanger adequaat weet op te wekken, liefde en de stemmingen van het gemoed zijn steeds het centrale thema. Bezuyen speelt met het lang aanhouden van een laatste zin, een humoristische geste die door het publiek wordt gewaardeerd.
'Es steht ein Soldat am Wolgastrand, Hält Wache für sein Vaterland. In dunkler Nacht allein und fern, Es leuchtet ihm kein Mond, kein Stern.' Het Wolgalied wordt met gevoel voor drama gebracht, waarbij de lyrische tekst aanschouwelijk wordt gemaakt. Operettekraker Dein ist mein ganzes Herz wordt met pathos gezongen, waardoor de vonk van herkenning direct op het publiek overslaat. Fluweelzachte, intieme aanzet met voorzichtige handgebaren waarna krachtige expressie zich opbouwt.
Op het eind van het programma een vakkundig aangebrachte climax. Vergiss mein nicht van Ernesto di Curtis is het afsluitende romantische lied. Een brede ontwapenende glimlach verschijnt op het gezicht van tenor Arnold Bezuyen. Het publiek kan met een tevreden gevoel naar huis gaan, getracteerd op een ruimhartig gekozen aanbod van klassieke muziek.Â

Dit jaar vinden de klassieke zomerconcerten aan de Alkmaarse Lindegracht voor het tiende jaar plaats en zijn inmiddels een lokale traditie geworden. Het publiek zit in U-vormige opstelling aan beide zijden van de gracht en op de brug bij de Koorstraat. Velen hebben eigen stoelen meegenomen. De toeschouwers vanaf het water maken gebruik van motorboten die door hun aantal vrijwel de volle breedte van de gracht innemen. Bij eerdere openluchtconcerten lieten zich ook veel kanovaarders zien. Men zit tevreden in amicale sfeer te wachten op het begin van het concert. De rotanstoelen voor de genodigden en het betalend publiek, grenzend aan het drijvend podium bij restaurant Het Gulden Vlies, zijn nog grotendeels leeg, als de pianostemmer voorafgaand aan het concert zijn werk doet, informeel gekleed in spijkerbroek en los hemd.
Als eerste staat Irina Kulikova - gitaar solo - op het programma dat begint om 20:30u. De gitaarversie van Bach's cellosuite wordt geprezen in het programmaboekje, want technisch complex. De variatie tussen ouder en recent werk is eveneens vermeldenswaardig. Zoals bij veel talent is Irina Kulikova al op zeer jonge leeftijd begonnen met musiceren en heeft toen ook concertervaring opgedaan. Het programma na de pauze is gevuld met klassieke liederen, waaronder werk uit de opera Ariadne op Naxos van Richard Strausz. Ook de bekende operettekraker Dein ist mein ganzes Herz van Franz Léhar komt aan bod.
Tenor Arnold Bezuyen is bekend van zijn werk voor de Bayreuther Festspiele en de Wiener Staatsoper en heeft zijn sporen al ruim verdiend. Begeleider Thom Janssen is docent aan het Koninklijk conservatorium in Den Haag en vast begeleider bij het Elisabeth Concours. De vlotte presentatrice op roze hoge hakken roemt het kwaliteitsprogramma en noemt eerst de namen van alle sponsoren waarna de huishoudelijke mededeling 'mobiele telefoons op stil' volgt. Ze is er trots op dat de internationaal bekende gitariste in Alkmaar wil optreden.
Irina Kulikova buigt voorover om de instrumentmicrofoon te gebruiken voor een toelichting bij haar spel. Componist Konstantin Vassilev schreef Three forest paintings voor gitaar, zoals de titel suggereert een impressionistisch stuk. Het publiek toont uiterste aandacht en stilte om het intieme sologitaaroptreden aan de Alkmaarse gracht tot zijn recht te laten komen. Het gitaarspel klinkt introvert met flageoletten en arpeggio's in wisselende tempi en stuwende akkoordopeenvolging waarbij virtuositeit wordt getoond. Deze muziek is dromerig van aard maar ook veeleisend. Na de eerste stilte klinkt het applaus.
'That was the first part', merkt de gitariste op. Dan klinken traag vloeiende glansrijke noten, die vertederen vanwege een breekbare atmosfeer van aandacht en toewijding. Plots is er snel, opzwepend spel met afgemeten ritme in latin-style waarbij technische beheersing wordt getoond. Het klankbeeld van de muziek dijt uit in de ruimte en schept haar eigen levendige gestalte waarbij het publiek wordt ondergedompeld in tijdloze sereniteit. De muziek wordt op briljante wijze uitgevoerd.   Â
Fantasia van Luigi Legnani brengt razendsnelle vlinderlichte loopjes met geruststellende kalmerende intermezzi, gevolgd door een geanimeerd verhalend stuk dat de aandacht van het gehoor adequaat richt, plots klinkt het klokkenspel van de Waagtoren. Gitariste Irina Kulikova strooit op miraculeuze wijze gloedvolle klanken over het publiek uit. Het muzikaal verhaal is warm van tint en overtuigt. Stukken uit cellosuite nr. 1 van J.S. Bach volgen. Kulikova kent het werk via haar moeder die het uitvoerde op cello; barokmuziek met aandacht voor nauwgezette interpretatie met zorgvuldig gekozen accenten gebracht. De vertolking lijkt schools en technisch te zijn maar in de vrije onbevangenheid tegenover de klankmaterie hoor je het grote talent, al lukt het niet steeds om de brille uit het notenbeeld tot leven te wekken, je ziet dit aan de wegebbende concentratie bij het publiek.
Old lime tree van Sergej Rudnev - folkcomposer from the city of Tula - gespeeld bij een opname in Canada, is een persoonlijke keus van de gitariste. Straatlantaarns gaan aan en verlichten de gracht, dompelen alles in geel-oranje natriumlicht. Op de onderstijl van de raamkozijnen van het aangrenzende hofje van Splinter staan windglazen met waxinelichten. Ballade for beautiful Elena van Victor Kozkov - de gitaardocent van Kulikova - is opgedragen aan zijn vrouw. Het is een gemoedelijk stuk dat het gehoor ruimte laat voor een persoonlijke mijmering. Galante muziek en Russisch muziekvakmanschap. Geanimeerd applaus. Een toegift volgt na het in ontvangst nemen van bloemen.
Recuerdos de la Alhambra wordt als toegift ingezet, een gitaarklassieker die goed in het gehoor ligt en op het gevoel inwerkt met doorlopende arpeggio's. Een goed artiest geeft het publiek wat het horen wil en neemt zo de eventuele reserves weg. Voor elck wat wils. Er volgt een pauze van vijftien minuten met toiletmogelijkheid bij Het Gulden Vlies en uitwijkmogelijkheid bij De Vestibule voor het geval het erg druk is.
Na de pauze een optreden met tenor Arnold Bezuyen, begeleid door Thom Janssen op piano, waarbij onder andere liederen van Strausz worden gebracht. De partituur van de zanger staat op een muziekstandaard voor de microfoon. De jonge dame die de bladmuziek van de begeleidingspianist omslaat zit voor het optreden al klaar. Arnold Bezuyen brengt de operaliederen met overtuigingskracht. Pianist Janssen benadrukt dat alle liederen liefdesliederen zijn. Ondanks de geluidsversterking lijkt het meeste stemgeluid van de tenor geprojecteerd te worden in de richting van de terrasboot met het betalende publiek. Na elk lied volgt enthousiast applaus.
Meine Liebe im Dämmergrau werd geschreven nadat Strausz een daverende echtelijke ruzie had. De romantische liederen worden door Bezuyen met de nodige armgebaren gebracht, ter accentuering van de tekstinhoud, zodat het gehoor een extra dimensie voor de waardering van het muzikale kunstwerk wordt geboden. Het is de opgave om dit soms pathetische liedwerk dichter bij het publiek te brengen.
Kuda Kuda van Tsjaikovski vertelt in het Russisch van een duel met vriend Onegin, naar aanleiding van een liefdesaffaire met zijn vrouw Olga. Tenor Arnold Bezuyen toont hier zijn kracht en allure met lyrisch-theatrale toon. Een stem die ruimte schept met overtuigende langaangehouden frasen. Kwaliteit ! Persoonlijkheid ! Tegenover dit gloedvol werk tekenen de liederen van Strausz wat mager af. De operettekraker Nur wer die Sehnsucht kennt treft de juiste toon waarbij de zanger zich verbindt met de tekst (weiss was ich leide ...).
Vervolgens worden drie operettekrakers gebracht waaronder het Gondellied uit Eine Nacht in Venedig, Wolgalied uit Tsarevitsch en het welbekende Dein is mein ganzes Herz van Franz Léhar. Het operettegenre kenmerkt zich door nabijliggend sentiment dat de zanger adequaat weet op te wekken, liefde en de stemmingen van het gemoed zijn steeds het centrale thema. Bezuyen speelt met het lang aanhouden van een laatste zin, een humoristische geste die door het publiek wordt gewaardeerd.
'Es steht ein Soldat am Wolgastrand, Hält Wache für sein Vaterland. In dunkler Nacht allein und fern, Es leuchtet ihm kein Mond, kein Stern.' Het Wolgalied wordt met gevoel voor drama gebracht, waarbij de lyrische tekst aanschouwelijk wordt gemaakt. Operettekraker Dein ist mein ganzes Herz wordt met pathos gezongen, waardoor de vonk van herkenning direct op het publiek overslaat. Fluweelzachte, intieme aanzet met voorzichtige handgebaren waarna krachtige expressie zich opbouwt.
Op het eind van het programma een vakkundig aangebrachte climax. Vergiss mein nicht van Ernesto di Curtis is het afsluitende romantische lied. Een brede ontwapenende glimlach verschijnt op het gezicht van tenor Arnold Bezuyen. Het publiek kan met een tevreden gevoel naar huis gaan, getracteerd op een ruimhartig gekozen aanbod van klassieke muziek.Â

