...
Reuring Dichterscollectief bij opening Bibliotheek Kennemerwaard - 28-9-2013
Optreden dichters Reuring bij opening vernieuwde Bibliotheek Kennemerwaard Alkmaar 28-9-2013 - 15:30u
Op zaterdag 28-9 toont de Alkmaarse bibliotheek Kennemerwaard na een grondige inpandige renovatie trots haar vernieuwde jasje. De traditionele boekenkasten op de begane grond hebben plaats gemaakt voor tafels en legborden waarop boeken met de kaft in zicht als handelswaar worden aangeprezen. Er is meer vloerruimte gekomen voor doorloop en zit/leesplekken met internet.
Â
Vanaf 15:00u verzamelen zich de eerste dichters van het Alkmaarse collectief Reuring bij het verhoogde podium aan de Oostzijde van het bibliotheekgebouw met uitzicht op het Canadaplein.Â
Nina Barhorst opent de voordrachtserie om 15:30u met een gedicht over een 16-jarige AMA uit Nigeria, een beladen thema, ontleend aan een boek. Een tekst geïnspireerd door Doeschka Meijsing's roman Liefde volgt. Bespiegelingen over de emoties van de personages, met veel ruimte voor eigen projecties van de dichteres. Dan een gedicht geïnspireerd door de roman Italiaanse schoenen van Henry Mankell. Een donkergetinte tekst waarbij het menselijk tekort het thema is en de schrijver de dood van zijn zoon verwerkt door er op persoonlijke wijze een zin aan te geven. Barhorst wentelt zich rond in menselijk drama als om op die wijze een katharsis te bewerkstelligen.
Dichteres Eva van Baar brengt mijmerende poëzie, zelfgevonden levenswijsheden en spreuken, metaforen voor stilte met gewaarwording van ademhaling en harteklop. Gedichten als zelfbemoediging voor de gevoelige ziel, waarbij steeds de harmonie wordt gezocht. Van Baar richt zich op het licht, waarbij Barhorst meer de donkere kant van het bestaan zoekt en deze soms wat zwaar aanzet. Â
Sjoerd van Berkel komt met zijn eigen verhaal van de jonge vader met kind, brengt de kleine alledaagse dingen op intieme wijze tot leven, met op de achtergrond lichte melancholie. Sjoerd gebruikt beeldspraak uitgaand van het begrip sneeuw. Er volgen enkele stemmingsgedichten waarin het sneeuwlandschap een rol speelt. Hij spreekt ook van clowns die verschijnen als het geluk verdwijnt en de lach temidden van de ellende zichtbaar wordt. Blijkbaar hebben clowns bijzondere kwaliteiten om de levensblues te sublimeren. Soms stelt de poëzie de luisteraar voor raadsels, zeker als deze de tekst bij eerste beluistering probeert te doorgronden. Voor nu en voor later is de titel van het afsluitende gedicht waarmee Van Berkel zijn positie als schrijver toelicht.
Paul Hof sluit de rij van dichters af. 'Op een verlaten industrieterrein besluit ik te blijven staan als een Socrates op het ijs.' Een zoekende romanticus in breed perspectief. 'Hier is een bergrivier die geen naam heeft, waar ik het vergeten lichaam in onderdompel.' De dichter pelt zichzelf af, geeft tijdens de voordracht een opening naar zijn boeddhistische levensvisie, gebaseerd op soberheid en het afleggen van aards bezit. Voor Hof blijkt dichten vooral een spiritueel proces dat zoveel mogelijk moet worden doorleefd, een hoogst-individuele stellingname waarbij het behagen van publiek niet aan de orde is, al brengen de dichterlijke uitweidingen soms wel stof tot denken. Zelfrelativering volgt in een passage als 'Denk je dat werk van de verbeelding anders is dan een natte droom'. De dichter besluit zijn queeste met de slotzin 'Waarom verder dwalen en waarheen als hij letterlijk in haar cellen zou willen verdwijnen'. Uiteindelijk vindt het individu voltooiing in het samengaan met een wederhelft waaruit een nieuwe eenheid ontstaat.
Felix Hogeboom

Op zaterdag 28-9 toont de Alkmaarse bibliotheek Kennemerwaard na een grondige inpandige renovatie trots haar vernieuwde jasje. De traditionele boekenkasten op de begane grond hebben plaats gemaakt voor tafels en legborden waarop boeken met de kaft in zicht als handelswaar worden aangeprezen. Er is meer vloerruimte gekomen voor doorloop en zit/leesplekken met internet.
Â
Vanaf 15:00u verzamelen zich de eerste dichters van het Alkmaarse collectief Reuring bij het verhoogde podium aan de Oostzijde van het bibliotheekgebouw met uitzicht op het Canadaplein.Â
 Aank. 'bibliotheek' |  Nina Barhorst |  Eva van Baar |  Sjoerd van Berkel |  Paul Hof |
Nina Barhorst opent de voordrachtserie om 15:30u met een gedicht over een 16-jarige AMA uit Nigeria, een beladen thema, ontleend aan een boek. Een tekst geïnspireerd door Doeschka Meijsing's roman Liefde volgt. Bespiegelingen over de emoties van de personages, met veel ruimte voor eigen projecties van de dichteres. Dan een gedicht geïnspireerd door de roman Italiaanse schoenen van Henry Mankell. Een donkergetinte tekst waarbij het menselijk tekort het thema is en de schrijver de dood van zijn zoon verwerkt door er op persoonlijke wijze een zin aan te geven. Barhorst wentelt zich rond in menselijk drama als om op die wijze een katharsis te bewerkstelligen.
Dichteres Eva van Baar brengt mijmerende poëzie, zelfgevonden levenswijsheden en spreuken, metaforen voor stilte met gewaarwording van ademhaling en harteklop. Gedichten als zelfbemoediging voor de gevoelige ziel, waarbij steeds de harmonie wordt gezocht. Van Baar richt zich op het licht, waarbij Barhorst meer de donkere kant van het bestaan zoekt en deze soms wat zwaar aanzet. Â
Sjoerd van Berkel komt met zijn eigen verhaal van de jonge vader met kind, brengt de kleine alledaagse dingen op intieme wijze tot leven, met op de achtergrond lichte melancholie. Sjoerd gebruikt beeldspraak uitgaand van het begrip sneeuw. Er volgen enkele stemmingsgedichten waarin het sneeuwlandschap een rol speelt. Hij spreekt ook van clowns die verschijnen als het geluk verdwijnt en de lach temidden van de ellende zichtbaar wordt. Blijkbaar hebben clowns bijzondere kwaliteiten om de levensblues te sublimeren. Soms stelt de poëzie de luisteraar voor raadsels, zeker als deze de tekst bij eerste beluistering probeert te doorgronden. Voor nu en voor later is de titel van het afsluitende gedicht waarmee Van Berkel zijn positie als schrijver toelicht.
Paul Hof sluit de rij van dichters af. 'Op een verlaten industrieterrein besluit ik te blijven staan als een Socrates op het ijs.' Een zoekende romanticus in breed perspectief. 'Hier is een bergrivier die geen naam heeft, waar ik het vergeten lichaam in onderdompel.' De dichter pelt zichzelf af, geeft tijdens de voordracht een opening naar zijn boeddhistische levensvisie, gebaseerd op soberheid en het afleggen van aards bezit. Voor Hof blijkt dichten vooral een spiritueel proces dat zoveel mogelijk moet worden doorleefd, een hoogst-individuele stellingname waarbij het behagen van publiek niet aan de orde is, al brengen de dichterlijke uitweidingen soms wel stof tot denken. Zelfrelativering volgt in een passage als 'Denk je dat werk van de verbeelding anders is dan een natte droom'. De dichter besluit zijn queeste met de slotzin 'Waarom verder dwalen en waarheen als hij letterlijk in haar cellen zou willen verdwijnen'. Uiteindelijk vindt het individu voltooiing in het samengaan met een wederhelft waaruit een nieuwe eenheid ontstaat.
Felix Hogeboom

Je moet ingelogd zijn om reacties te kunnen geven op deze site. Log eerst in of meld je aan Klik hier om aan te melden